บินเดี่ยว-เที่ยวรอบโลก: Vietnam ( Hanoi )

Vietnam ( Hanoi )

สวัสดีครับ ขอกล่าวทักทายสำหรับคนที่ติดตามอ่านบล็อกท่องเที่ยวนี้ก่อนสักเล็กน้อยแล้วกันนะคับ หลังจากครั้งที่แล้ว ที่ได้ไปเยือนพม่ามาเป็นที่เรียบร้อยแล้ว(พูดเหมือนเป็นนักการทูตเลยเนอะ) เลยติดใจในการเที่ยวต่างประเทศคนเดียวมาก ครั้งนี้เลยมาขอเล่าประสบการณ์ท่องเที่ยวในเวียดนาม ให้ฟังกันคับ เริ่ม!!!

12 มิ.ย. 59 เวลา 06 : 45 น. เดินทางจากสนามบินดอนเมือง ถึงสนามบินนอยไบ โดยเวลาประมาณ 07 : 25 น. พอเครื่องลงจองเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ก็เดินหาที่แลกเงินในสนามบิน ผมพกเงินติดตัวไป 140$ (งบน้อยต้องใช้สอยอย่างประหยัด) แลกได้ประมาณ 3,100,000 กว่าดอง (ได้จับเงินล้านแล้วโว๊ยยย ถึงจะไม่ใช่เงินบาทก็ช่าง อิอิ) จากนั้นก็ออกมานั่งรอรถเมล์เข้าเพื่อในตัวเมืองฮานอย รถสาย 86 ราคาตั๋วรถเมล์ 30,000 ดอง

ーรีวิวตามแบบฉบับของกุ ดูเพื่อความบันเทิงー

อัตราแลกเปลี่ยน

20.00 THB

= 12,600 VND

20,000 VND

= 31.75 THB

เงินดอง เวียดนาม

สภาพภายในรถเมล์

จากสนามบินถึงตัวเมืองฮานอยใช้เวลาประมาณ 40 นาที เมื่อถึงตัวฮานอยแล้ว อย่างแรกที่ต้องทำ คือ... หยิบแผนที่ ขึ้นมาเบิ่งเด้ ขอบอกว่า ทำการบ้านมาเป็นอย่างดี ปลิ้นแผนที่จากพี่กูเอง(กูเกิ้ล) เพราะตอนเที่ยวจะไม่มีเน็ตใช้เลยต้องทำแบบนี้ครับ ตอนแรกยังไม่รู้หรอกว่าเรายืนอยู่ตรงไหนของแผนที่ เน้นถามทางจากพี่ตำรวจบ้าง คนแถวนั้นบ้าง และเมื่อรู้แล้วว่า เรายืนอยู่ตรงไหนของแผนที่ แล้วจะรออะไรละครับ ลุยโลด!!! เดินเล่นสำรวจเมืองฮานอยไปเรื่อยๆ เห็นที่ไหนสวยๆก็แวะถ่ายรูป...

ทะเลสาบฮหว่านเกี๊ยม

วัดนี้เก็บค่าเข้าคนละ 30,000 ดอง

วัดหง็อกเซิน

สุสานโฮจิมินห์

ทำเนียบประธานาธิบดี

ศาลนี้เก็บค่าเข้าคนละ 10,000 ดอง

เมื่อเดินเยอะๆ ท่ามกลางแดดร้อนๆ เหงื่อก็ออกมามากเป็นเรื่องธรรมดา ดังนั้น น้ำ จึงเป็นสิ่งสำคัญมากที่ขาดไม่ได้ ซึ่งแน่นอนวันหนึ่ง ผมดื่มน้ำไม่ต่ำกว่า 6 ขวด (เฉพาะตอนออกทริปนะ) อย่างว่าแหละ เน้นเดินเป็นหลัก มีพี่วินเวียดนามเรียกให้ใช้บริการเยอะมาก แต่ไม่เอาชอบเดินเล่นมากกว่า (ไม่ใช่ไรหรอก ประหยัดตังด้วยแหละ) วินมอไซด์ที่นี่ต่างจากบ้านเราตรงที่เขาจะไม่มีเสื้อกั๊กใส่ ซึ่งไม่รู้เหมือนกันว่าเขาทราบกันได้ไงว่าคนไหนวินมอไซด์ คนไหนคนธรรมดา...

ตำรวจจราจร กำลังตั้งด่านจับ เหมือนบ้านเราเลย

หลังจากที่เดินมาหลายชั่วโมง กองทัพก็ต้องเดินด้วยท้องถูกไหม จึงมองหาร้านข้าวแถวๆนั้น แต่ก็ไม่ค่อยจะกล้าเข้าไปกินสักเท่าไหร่ (กลัวเนื้ออย่างว่าด้วย รู้ๆกันอยู่เนาะ) เลยตัดสินใจกินอาหาร จานด่วน ของที่นี่เป็นมื้อแรก...

ราคาชุดละ 77,000 ดอง

คล้ายๆ KFC เหมือนกันเนอะ ว่าไหม

วัดเจดีย์เตริ่นกว็อก

บ้านเมืองเขา ต้นไม้ข้างถนนใหญ่มาก

ตกเย็น เหงื่อไหล ไคลย้อย ขาหนีบเปียก จากการเดินสำรวจโลกมาทั้งวัน เลยเดินหาโรงแรม เพื่อที่จะอาบน้ำและพักผ่อนสักชั่วโมง ส่วนมากราคาจะอยู่ที่ 300,000-400,000 ดอง ซึ่งแค่มาขออาบน้ำไง ไม่ได้มาค้างคืน เลยไม่เอาและเดินหาต่อไป ถึงตรงนี้แล้วขอให้ต้องใจอ่านเพื่อเป็นตัวอย่างในการเที่ยวคนเดียวกันนะครับในระหว่างที่เดินหาอยู่นั้น ก็มีอีป้าหาบเร่ ชวนซื้อกล้วยกับสับปะรด เลยปฏิเสธไป แล้วหันไปมองหาโรงแรมต่อ ซึ่งอีป้าหาบเร่คนเดิมได้หยิบหมวกฮานอยที่มันใส่อยู่ มาใส่ไว้บนหัว พร้อมด้วยอุปการณ์หาบเร่มาให้กุแบก คือตอนแรก งง มึงจะทำอะไรกุ หะอีป้า

อีป้า : เดี๋ยวถ่ายรูปให้ ฟรี!!!

กุ (ไม่ได้ชอบหรอกนะ ของฟรีอะ ไม่จริง อ้าวใครพูดวะ) เลยปฏิเสธมันไป

แต่อีป้า ยังคงเน้นย้ำคำเดิม ฟรี!!!

ใครจะไม่ชอบบ้างละเนอะของฟรี เลย เออออ ห่อหมก ตกลงมันไป พร้อมส่งมือถือให้มันถ่ายรูปให้ พอแอ็คท่าได้สัก 2-3 ท่า ก็เสร็จจากงานการถ่ายแบบ (มโนและกุ ตื่น!!!)เลยได้เอาของพร้อมหมวกฮานอยคืนมันไป ซึ่งในระหว่างที่ถ่ายแบบอยู่นั้น ก็คิดนะ ทำไมอีป้ามันใจดีจังเลยวะ เดี๋ยวถ่ายเสร็จจะอุดหนุน สักถุงสองถุง แต่ยังไม่ทันได้เอ่ยปากบอก อีป้าแกหยิบสับปะหดขึ้นมา 2 ถุง เลยถามไปว่า

กุ : เท่าไหร่ครับ

อีป้า : ??????? (คือ ตอนนั้นยังไม่คุ้นกับการเรียกเงินจำนวนเยอะๆ ขนาดนั้น เลยเอ๋อๆฟังไม่รู้เรื่อง)

กุเลยควักเงินที่มี ให้อีป้ามันดู จุดพลีคอยู่ตรงนี้ อีป้าแกเล่นหยิบแบงค์ 500,000 ดอง ไปใส่ไว้ในเงินของมัน แล้วทอนเงินให้กุแค่ 3-40,000 ดอง กุคิดใจ ไม่ใช่และอีหอยแครง มึงหลอกแดกกุและ กุเลยบอกไปว่าไม่เอาแล้ว มันเลยทำหน้าตาหน้าสงสาร ซึ่งณ ตอนนั้นบอกเลยไม่สงสารอะ อีห๊าจะมาโกง กุ แล้วมันก็ยังไม่ได้คืนเงินให้ แต่ทอนให้เยอะกว่าเดิม ซึ่งกุไม่เอาแล้ว อยากได้เงิน 500,000 ดอง คืนมากกว่า ระหว่างที่ตอบโต้กันอยู่นั้น ก็มีป้าคนนึงมายืนมองอยู่ข้างๆ ว่าเกิดอะไรขึ้น (ตอนนั้นไม่ได้สนใจอะไรแล้ว นอกจากอีป้าที่โกงกุ) กุเลยฉกมือไปหยิบแบงค์ 500,000 ดอง ของกุคืนมา พร้อมกับยื่นถุงสับปะรดคืนให้ แล้วเดินหนีมันไป และป้าคนที่เห็นเหตุการณ์ก็มาพูดภาษาเวียดนาดใส่กุว่าอะไรก็ไม่รู้ เดาว่าน่าจะบ่นอีป้าหาบเร่ที่มาหาแดกกับนักท่อง แบบเหี้ยๆอย่างนี้...

ให้ชื่อภาพนี้ว่า " กล้วยเอ้ย "

พอเดินออกจากอีป้าสับปะดล เอ้ย! สับพะโหงก เอ้ย! สับปะรด เอ้ย! ถูกแล้ว (เล่นไรของกุเนี้ย เสียเวลา ) ก็ได้โรงแรมที่จะมาอาบน้ำ ในราคา 200,000 ดอง พอตกลงกันเรียบร้อยแล้ว ถึงเวลาจ่ายตัง ควักเงินออกมาจ่าย เหี้ยยยยยยยย เงินกุหายไปไหน 500,000 ดองวะ เลยคิดไปถึงเรื่องเมื่อกี้นี้ แต่กุก็หยิบแบงค์กุมาแล้วนะ ไหนดูอีกทีสิ สัส ๆๆๆๆๆๆ กุหยิบแบงค์ผิดมา โอ๊ยยยย อยากตาย ลืมดูให้ละเอียด เห็นมันคล้ายๆกันเลยนึกว่าใช่ เบิด เบิด เบิดกันชีวิตที่เหลือในฮานอย...

ลองดู ว่ามันคล้ายกันจริงไหม ทั้งสี ทั้งรูป

โรงแรมของที่นี่ส่วนใหญ่จะไม่ค่อยมีลิฟท์ใช้ แต่เสือกสร้างตึกสูงอีก ห่า

หลังจากที่ได้อาบน้ำและพักอีกเล็กน้อยแล้ว ก็เตรียมตัวเดินทางไปขึ้นรถทัวร์เพื่อมุ่งหน้าไป ซาปา แต่ก่อนที่จะไปขึ้นรถทัวร์นั้น ได้แวะเดินเล่นที่ทะเลสาบ ฮหว่านเกี๊ยม อีกครั้ง ซึ่งตอนกลางคืนนั้นผู้คนจะเยอะกว่าตอนกลางวันมาก อีกทั้งคู่รักชาวฮานอยยังนิยมกันมาถ่ายภาพเวดดิ้งที่ทะเลสาบแห่งนี้กันอีกด้วย...

มีลานให้เด็กเช่า และเล่นสเก็ตกันด้วย

เมื่อถึงเวลาที่จะต้องเดินทางไป ซาปา ต่อแล้ว ก็ต้องมาเตรียมตัวรอขึ้นรถ โดยมีเพื่อนร่วมเดินไปด้วย ส่วนมากเป็นฝรั่ง ไม่ค่อยมีคนเอเชีย (ยกเว้นกุ ) ราคาตั๋วที่จองไว้อยู่ที่ 12$ จองผ่านเน็ตครับ ***แนะนำเวลาเลือกที่นอน*** ให้เลือกด้านหน้าๆจะดีมาก เวลาคนเข้าห้องน้ำในรถนี่ เหม็นแทบตาย มีฝรั่งสาวเขาคงไม่รู้ เสือกเลือกนอนข้างหลังติดกับห้องน้ำ พอมีคนเข้าห้องน้ำเท่านั้นแหละ อุทานออมาเลย โอ้ มาย กอตตตตตต...